Oostzaan, 1 november. Kwart over twee. Een oplettende veteraan ziet langs de velden diverse containers staan, die ook gebruikt zijn tijdens de verkiezingen. “Fraude!”, mijmert aanvoerder Roland met een knipoog. “We moeten dit onderzoeken!”, lispelt Gerard er achteraan. “Dit heeft alles te maken met de afkeer tegen Zaanstad”, roept supporter Jan hardop. “Die Oostzaners zijn niet te vertrouwen”, besluit fotograaf Jesse. “Dit zijn de verloren stemmen, allemaal voor Geert”, schreeuwt Lex. “Wie zet het op Facebook?”, buldert Bram erachteraan. “Het zijn zeker 120.000 stemmen, want zoveel mensen wonen er in Zaanstad en iedereen houdt van de grote leider”, tikt de sluitpost op, met twee vingers die op en neer gaan als hanenpoten in de modder. “DE VERKIEZINGEN ZIJN GESTOLEN”, kopt de Oostzaner courant.


Komen deze containers op het terrein van OFC wellicht uit Zaanstad?
De fantasie van de sluitpost spatte uiteen toen hij in de warming up voor het eerst sinds tijden ballen op zich afgevuurd kreeg. De zon begon pardoes te schijnen, na zeven dagen regen. Voor het eerst compleet poseerden de Oostzaners van OFC voor de teamfoto. Oranjeveteraan Michiel gaf voor het eerst met korte mouwen zijn acte de presence. Ook voor het eerst speelde het Zaans Oranje met centrale verdedigers centraal in de verdediging. Het beloofde een mooie wedstrijd te worden.
Ook achter het complex: containers. Deze heeft een verdachte opening, die lijkt op de gleuf van een verkiezingscontainer
Het w0rdt ondermijning van de democratie genoemd. De wijze waarop de grote blonde verliezer van de verkiezingen reageerde, toen bleek dat niet hij, maar Rechtse Robbie de grootste was. Onrust veroorzaken over de legitimiteit van de uitslag. Onderzoek eisen naar aanleiding van een onduidelijk facebookbericht over containers in Zaanstad. Het is politiek met een kleine p, getuige van gebrek aan verantwoordelijkheidsbesef. Opruiend en weinig sportief noch constructief. Eerder destructief.
In de gulle herfstzon was het voor de Oranjeveteranen tijd voor iets nieuws. Alleskunner Bernard startte bij wijze van experiment naast Gerard in de spits. In theorie een goede keuze. Maar de praktijk bleek weerbarstiger. De Oostzaners waren de eerste helft dominant. De verdediging, onder leiding van Michiel, geflankeerd door Lex, Lenno en Johan, functioneerde als vanouds. Toch kwamen de Oostzaners er een paar keer gevaarlijk door. De 1-0 was een mooi uitgespeelde kans, de 2-0 een uiting van persoonlijke klasse van de Oostzaner nummer 11. Spits Bernard bewees zijn waarde. Hij werd licht getoucheerd, maar ging naar de grond, als ware hij een vrachtwagen vol peren. Michiel benutte de buitenkans.

Sneltrein Michiel benut in de lage herfstzon de buitenkans.
Rust. “Hadden we deze opstelling en instelling vanaf het begin van de competitie gehad, dan hadden we nu 3e gestaan ipv 13e” aldus een oranjeveteraan, terwijl hij nipte aan een bekertje. Thee kennen ze niet in Oostzaan. Gele limonade wel. “Bevat meer chemicaliën dan Glyfosaat”, dacht Bram, die er intussen in was gekomen voor Lex Meijn, die ritme mist. “We moeten onze voeten laten spreken”, memoreerde aanvoerder Roland de speeches van Glenn Helder. Hij voegde de daad bij het woord. Ahmed en Harold erin, Lex S. eruit. Zelf wilde de linkervleugelverdediger er ook in, voor Lenno.

Lex S. heeft eindelijk grip op zijn tegenstander. Het kan wel
In de tweede helft kregen de Oranjeveteranen onder leiding van Martin en Ate meer en meer grip op de Nepamsterdammers. Het leidde tot een aantal kansen en het besef van redelijkheid. “Het kan wel”, scandeerden toeschouwers Jesse Jan Ibi en Kamiel, denkbeeldig zwaaiend met roodwitblauwe vlaggetjes. Het optimisme werd geloochenstraft door een prachtige volley van de geelzwarte nummer 23. 3-1. Daarna begon het verval.

Martin Maij neemt de veteranen in de tweede helft bij de hand
Lex M. redde het nu echt niet meer en Bernard viel bijkans om. Na de 4-1 was de pijp bij iedereen leeg. Nadat de 5-1 met speels gemak viel, greep de sluitpost naar zijn heup en floot de scheidsrechter naar veler verzoek af. De sympathieke Oostzaners hadden terecht, maar enigszins geflatteerd gewonnen.

De 4-1 kwam uit de rebound. Geen buitenspel, zo constateerde de goudeerlijke grensrechter
Voor, tijdens en na de wedstrijd overwon vooral de redelijkheid. En daarmee het spelplezier. De duels waren soms hard, maar altijd sportief. Niemand trok de arbitrale beslissingen in twijfel. Na afloop werd vol waardering met elkaar gesproken. De wedstrijd tegen OFC was een verliespartij, maar het was vooral voetbal met een grote V. En zo smaakte het bier in Oostzaan na afloop als vanouds lekker. Voetbal is een spiegel van de samenleving.
Sluitpost
Foto's Jesse
Video hieronder: AI