Veteranen geven licht: 5-5

Soms kun je de uitslag van een wedstrijd al na een paar minuten voorspellen. Meestal is dat bij 0-0 wedstrijden. Bij de veteranen gaat dat anders. De brilstand, daar komen de midzomeravondvoetballers van het Zaans Oranje niet hun bed voor uit. 5-5 past meer bij het gemak waarbij de veteranen scoren en doelpunten doorlaten.  5-5. Zegt het voort.

Spoiler: Ron Waij wordt hier topscorer per gespeelde minuut.  

Het gebeurt in de week, waarin de formatie muurvast blijkt te zitten, Ajax nog verder in de problemen komt, het middenoostenconflict nog verder escaleert, de Publieke Omroepen ondermijnd worden en spelverdeler Ate in het geniep zijn zestigste verjaardag viert. ZCFC-Fortuna Wormerveer, een genot voor de Oranjespelers en de neutrale toeschouwer. Je hebt soms lichtpuntjes nodig in donkere dagen.

archiefbeeld van de na rust onzichtbare Ate

De arbiter had er al een wedstrijd op zitten. En dat bleek wel in het eerste kwartier van het Zaans Oranje tegen de zwaarlijvigen van Fortuna Wormerveer. Nadat Youssouf een krullende voorzet had geplaatst op het voorhoofd van Ahmet, de kleinste speler van het veld, besloot de arbiter het vlagsignaal van Fortuna te volgen. 0-0. Kort daarop botste de kleine Ahmet met zijn hoofd tegen de bierbuik van de Wormerveerse laatste man, die met een groot gevoel voor theater op het kunstgras viel. In de aanval die erop volgde scoorde Ate, terwijl de laatste man nog als een volwassen Zeeleeuw op de grond oinkte. Tot groot chagrijn van de Wormerveerders werd de treffer toegekend. Kort daarop had het 2-0 moeten zijn, maar wederom werd een doelpunt afgekeurd. Had de man in zwart dichter op de bal gespeeld, dan had hij een eigen afweging kunnen maken. Maar vijftig meter lopen is voor een tientonner veel gevraagd. “Kwa zwaarlijvigheid had de arbiter naadloos in het team van Fortuna gepast”, werd er geroepen vanuit de Oranjedugout.

Een straffe westerwind speelde een belangrijke rol in de wedstrijd tussen ZCFC en Fortuna W'veer

Wie wil weten waar het afschaffen van de publieke omroep toe leidt, moet even over de grens gaan kijken. Hongarije, dat in een neo-dictatuur is vervallen, Polen, waar je strafbaar bent als je homo bent, Rusland. Drie landen die van hun eigen NPO een staatsomroep hebben gemaakt. Een land, waarin een onafhankelijke, kritische journalistiek is, die de heersende macht in de gaten houdt, is een land waarin de democratie in balans is. In elk land gebeurt dat op de manier waarop de samenleving is georganiseerd.

De nacht van Rutte in beeld

Nederland is een concencusland, waarin diverse groepen moeten samenwerken omdat niemand de meerderheid bezit. Op dat model is de Publieke Omroep gestoeld. Dat niet alle groepen zich vertegenwoordigd voelen, is na de laatste tweede Kamerverkiezingen bekend. Het staat iedereen vrij om de Boer’nomroep op te richten (wordt een gegarandeerd succes), een Conservatieve omroep (vooral veel Volendamse hits) en een Dierenomroep (presentatie Bas Haan en Foeke de Koe). De NPO is niet meer dan een verzamelnaam voor een groepen uit de samenleving die zich verenigd hebben.

Ate leidt graag trainingen. Het betaalde zich uit in de eerste helft

Terug naar het veld. Als je vijftig word, zie je Abraham, maar wie zie je als je zestig bent?, vroeg de scheidsrechter zich af, terwijl hij in de middencirkel stond te mijmeren. Alsof Ate het hoorde vuurde hij een splijtende pass af op Martijn die hem in één tijd op de slof nam. Het doelpunt van de dag. Daarna werd Fortuna wakker en scoorde liefst vijf maal, waarvan één in eigen doel: Ruststand 3-4.

Nog even de formatie dan: Dat wordt niets. Als je al weken over elkaar praat en niet met elkaar en je al je ongenoegen op twitter plaatst, is er geen sprake van een team. Een understatement. Een nieuw kabinet is verder weg dan ooit. En natuurlijk gaat iedereen de zwarte piet naar elkaar toespelen. Geertje geeft Pietertje  de schuld, Dilan gromt naar Caroline, de bedrijfspoedel van Geertje, die daarna weer iets gemeens twittert. In een concensusland als Nederland MOET je er samen uitkomen, maar geen van de vier partijen lijkt daartoe in staat. Het is collectief falen. Beschamend. Het land heeft het nakijken.

Rutte gaat misschien het recordaaltal dagen "Demisssionair Premier" (van hemzelf) verbreken 

De zwaarlijvigen van Fortuna  weten elkaar wel goed te vinden. Hun aanvallen zijn goed georganiseerd. In het tweede deel van de eerste helft en het eerste deel van de tweede helft kreeg topkeeper Patrick een spervuur te verwerken. Maar het vizier stond net zo scherp als Iraanse drones op Jeruzalem. De ballen die wel op doel geschoten werden, kon ons patriotsysteem Patrick soms met gemak en soms met wat meer moeite verwerken.

Patriot-Patrick doet zijn bijnaam eer aan

Na rust stond er een geheel nieuwe voorhoede in het Zaans Oranje. Ernst en Wouter kwamen erin, net als good old Ron Waij, die elk jaar een halfje wil meedoen. Wouter rende zich rot, Konijn moest nog wat alcohol (dochter werd 18!) en Jetlag uit zijn lijf zweten en Ron Waij rende alleen als het nut heeft. Lex en Richard wisselden van positie. Het leidde tot hilarische taferelen. Lex besloot een bodycheck van een schouderduw te geven. Hij nam een aanloop, sprong -sholder first- op de Zeeleeuw van Fortuna af, maar die bewoog geen millimeter, controleerde de bal en schoof hem naar een teamgenoot. “Die gast is niet te verdedigen”, zo boog Lex het hoofd. Na de 3-5 was het wachten op 3-6 tot en met 10. Niets bleek minder waar.

Fortuna Wormerveer weegt gemiddeld 10 kilo meer dan ZCFC en dat wreekt zich in de tweede helft

De Wormerveerder tank liep leeg. En dat was het moment dat Op het middenveld begon Martin meer en meer te heersen, de verdediging, met Jelle en Roland begonnen te controleren. Alle ogen werden gericht op de aanval. Na een corner kopte Lex de 4-5 tegen de touwen en tien minuten later was de alcohol uit het lijf van Ernst. Een sprintje, een kapbeweging en een voorzet op Ron Waij, die al lang wist dat de bal op zijn stropdas terecht zou komen: 5-5. Clubman Waij is het een moyenne van 1 op 0,5 wedstrijd per seizoen de meest renderende speler van ZCFC. Een apotheose van een wedstrijd die voor iedereen leuk was. De spelers, de zwaarlijvige arbiter en het publiek. Niets geen escalatie of polarisatie. Geen feitenvrije mediageneuzel. Niemand opgefokt, ondanks het weer. Het bier zou rijkelijk vloeien.

Sluitpost

De kernploeg viert het gestolen punt