• Afgelopen zaterdag stond de wedstrijd ZCFC tegen Wijk Aan Zee op het programma. Een wedstrijd die gespeeld moest worden in de strijd tegen degradatie. Na een hectisch seizoen met zowel grote overwinningen als nederlagen was het onderaan de streep niet genoeg voor directe handhaving.

    De wedstrijd was een afspiegeling van het hele seizoen. Er werden veel kansen gecreëerd, goed gevoetbald, maar we vergaten onszelf te belonen en uiteindelijk ging de tegenstander er met de winst vandoor. De eerste helft was ZCFC oppermachtig en had de tegenstander weinig in te brengen. Aron Knibbe liep op een uitstekende steekbal van Senna Nocera, trok de bal terug de 16 meter in en daar stond Lars Castricum om de 1-0 binnen te tikken. De 2-0 bleef uit en de heren gingen met een goed gevoel de kleedkamer in.

    De keeper van Wijk aan Zee, die de eerste helft de ballen niet verder trapte dan zijn eigen grensrechter, belde zijn tweelingbroer op om de wedstrijd af te maken. De Beer van der Meer zoals hij in de dugout van ZCFC werd genoemd, speelde de tweede helft van zijn leven. Wijk aan Zee creëerde slechts 2 kansen, waarvan er een in ging, 1-1. De verlenging gaf ZCFC de kans om de wedstrijd in hun voordeel te beslissen aangezien zijn conditioneel en voetballend vele malen beter waren. Echter stond daar keer op keer weer die boomlange keeper ons in de weg.

    De penalty serie viel niet de goede kant op. Sommige noemen het een loterij, als dat het geval is had de keeper de jackpot. Hij stopte namelijk 4 opeenvolgende penalty’s genomen door ZCFC, ongekend.

    Het betekent een degradatie voor ZCFC 1 naar de 5e klasse. Na de degradatie van 2 jaar geleden komt dit opnieuw als een mokerslag voor zowel spelers als supporters. Maar de nederlaag en alle emoties die daarbij kwamen kijken, waren niet degene waarmee ik zaterdag avond naar bed ging.

    Wat ik zag tijdens de wedstrijd was jong en oud, leden en oud-leden, ouders, vrienden, iedereen die samen kwam om onze jongens van de selectie te steunen. Wat ik zag was een team dat ongelofelijk hard voor elkaar werkte, geen centimeter ruimte gaf aan de tegenstander, een team dat verantwoordelijkheid nam op, en ook naast het veld. Het was heel mooi om te zien hoe de jeugd (eindelijk) weer betrokken was bij de wedstrijden van de selectie. De sfeer actie die de jeugd georganiseerd heeft en met de pet rondging om de selectie hiermee te steunen, ongelofelijk mooi. ‘Het’ leefde weer binnen ZCFC.

    De wedstrijd heeft op papier niet het gewenste resultaat, maar alles daarom heen is misschien nog wel veel belangrijker. Ik denk dat ik namens de hele vereniging mag spreken als ik zeg dat ik trots ben op de selectie en de staf eromheen. Het team heeft in een korte periode heel hard gewerkt onder leiding van Damian en dat was te zien op het veld, chapeau heren. We halen steun uit de support van alle leden, de vechtlust die we hebben en bouwen volgend jaar weer verder.

    Ik hoop eenieder volgend seizoen weer in goede gezondheid langs de lijn te zien.

     

    Jesper Jonker